'Tzatzalos´ werk is van oorspong ruimtelijk en geïnspireerd op de verhoudingen tussen landschap, natuur en mens. In haar recente werk zoomt zij steeds dichter in op die mens: hij is steeds impliciet, onzichtbaar aanwezig. Als drager of ontheemde (Shelters, 2004), dromer en reiziger (Boten, 2001). Tzatzalos´ objecten komen binnen handbereik. De organisch gevormde sculpturen van bijvoorbeeld kunsthars en rubber zijn draagbaar op huid, heup of om hals. De ruimtelijkheid van haar eerdere installaties verplaatst zich nadrukkelijker naar het rijk van de verbeelding: haar boten nemen je in formatie hemelwaarts weg van hier. Bodem vondsten worden gerangschikt tot patronen op doek (2006) en Venus (2006) komt ons mensen als mediamiek orakel tegemoet. Waren 'Tzatzalos´ installaties eerder geënsceneerde voorstellingen, zij nodigt ons nu uit als gast aan tafel. De tafel, die als rode draad door haar werk heen loopt.
De tafel die voor Tzatzalos gelijk staat aan de mens. Zij dragen als consoles, geven ons ruimte voor werk, ontmoeting en spiegelen met hun maten het menselijk lichaam. Daarin zijn zij verwant aan de bootvorm. Dit motief refereert aan bewegen, reizen, water, beschutting, de geschiedenis van onze beschaving. De intimiteit van Tzatzalos´ nieuwste werk is de plek waar je uitkomt na ´14 voetstappen Hephaestia´ (1999): je hebt de weg afgelegd en bent aangekomen in het hart van de installatie zelf. De sterk verhalende installatie bestaat uit een foto van een strand met een heuvel landschap op de achtergrond. Voor de foto zijn twee houten vormen opgesteld: een bootvorm en een conische vorm met een afdruk van een voetstap; 14 smalle houten doosjes met kleine objecten in twee rijen van zeven leiden je een landschap binnen.
Lid van de NKvB, BBK, Sculpture Network en Kunstenaarsvereniging Flevoland